In nevelen gehuld

In nevelen gehuld

Na een monster vliegreis van Amsterdam naar Quito hees ik mij uit het vliegtuig om het volgende avontuur aan te gaan!

Logeren in een Lodge in het Nevelwoud…

Klinkt het te mooi om waar te zijn dan is het dat waarschijnlijk ook!

Ik vertelde mijn zoon al dat iets wat een Lodge heet vaak een oud onderkomen is en

vaak ingenomen is tijdens aanwezigheid van andere gasten door bosbewoners die door

spleten plots huisbewoners worden.

We werden opgehaald door onze attente gids Tom en naar Mindo gebracht via een lang duizelingwekkend netwerk van wegen, weggetjes en bospaden door de schemerende jungle.

Niemand zat hier op te wachten na de lange vliegreis maar ja, wat te doen?

Wat mij opviel was dat in sommige nederzettingen de huizen dus echt scheef in de grond stonden, dit is of overmacht of het gebrek aan bouwkundigen…

Ook veel bananenbomen zonder bananen en andere mooie jungleplanten.

Ecuador staat precies in het midden van de aarde en dus is het altijd warm, broeierig en vochtig.

Eindelijk bereikten wij onze plaats voor de nacht en na een liefdeloos gemaakte maaltijd betrokken wij onze Lodges via een weg van struikelstenen.

En idd ik had niets teveel gezegd, slecht sanitair, pleisterwerk wat op een vacht wil lijken en een enorme spin in de badkamer..

Gebroken als ik was zei ik de spin welterusten en dacht te kunnen slapen.

Na een paar uur in mijn bosbed gelegen te hebben dacht ik toch echt geweerschoten te horen en fantaseerde over twee rivaliserende benden die elkaar in de bossen te lijf gingen.

Maar het bleek om vuurwerk te gaan omdat in Mindo ook een feest gaande was.

Gelukkig geen explosie voor mijn bosdeur.

Morgen nog meer insecten want we gaan naar de vlindertuin en meer!

Neen, dit is geen verslag uit een griezelfilm maar gewoon mijn leven…